DRS ‘in (Distributed Resource Scheduling) ilk sürümü ilk sürümü 2006 yılına dayanıyor. O zamandan beri veri merkezleri ve iş yükleri önemli ölçüde değişti DRS, ilk çıkışından bu yana sanal altyapılarımızın bir parçası olarak çok temel ve önemli bir işlevsellik sağlıyor. VSphere 7’deki bu önemli geliştirmeler, donanımın çok verimli bir şekilde kullanılmasını sağlarken, iş yüklerinin olabildiğince optimal performans göstereceği anlamına gelir ve Sanallaştırma ortamını yöneten yönetciler iş yüklerine GPU’lar ve donanım hızlandırıcıları eklemesine yardımcı olur.

Geliştirilmiş DRS mantığında artık daha önceki gibi DRS ile olduğu gibi cluster merkezli yerine iş yükü merkezli oldu.

Eski DRS

vSphere DRS, cluster durumuna odaklanırken, rebalancing gerekip gerekmediğini kontrol ederdi, çünkü başka bir ESXi host’ta daha az kaynak tüketilirken bir ESXi host aşırı tüketilmiş olabiliyor idi.

DRS her 5 dakikada bir çalışır ve DRS mantığı cluster dengesini iyileştirebileceğini belirlerse, yapılandırılan ayarlara bağlı olarak bir vMotion önerileriyle vmotion yapılırdı.

Bu şekilde DRS, cluster çapında standart sapma modeli kullanarak cluster dengesini elde etmek için kullanılır.

Yeni DRS :

vsphere 7 ile Yeni DRS mantığı çok farklı bir yaklaşımla geldi. Her host’ta bir VM DRS skoru hesaplar ve VM’yi en yüksek VM DRS skore’u sağlayan host’a taşır.

Eski DRS sürümünden en büyük değişiklik, artık host yükünü doğrudan dengelememesidir. Bunun yerine, en çok ilgilendiğiniz metriğe odaklanarak dengelemeyi geliştirir: sanal makine mutluluğu.

Yeni DRS artık her dakika çalışacağından dolayı iş yükleri yerleşimini ve dengelemeye hesaplayarak bu iş yüklerinin daha iyi bir performansıyla sonuclanacaktır.

VM DRS Score

Yeni DRS mantığı, VM DRS skorunu kullanarak sanal makine mutluluğunu ölçüyor. İlk olarak, VM DRS Skoru’un sanal makine için bir sağlık puanı olmadığını unutmayalım. Bu sanal bir makinenin yürütme verimliliği ile ilgilidir. Puan değerleri % 0 ila %100 arasında değişir ve bölümlere ayrılır; % 0-20,% 20-40 vb.

VM DRS Skoru 80-100 % kaynak çekişmesinin hafif olduğunu gösterir.

Bu, %80-100 skor seviyesinde olan bir sanal makinenin daha alt seviyedeki bir sanal makineden daha iyi olduğu anlamına gelmez.

Bunun nedeni, VM DRS skorunu etkileyen birçok metrik olmasıdır. Sadece performans ölçümleri kullanılmaz, aynı zamanda kapasite ölçümleri de algoritmaya dahil edilir.

VM DRS skoru için performans sürücüleri, CPU % ready time, iyi CPU cache davranışı ve memory swap gibi metrikleri kullanarak contention tabanlıdır.

VM DRS score’u belirlemek için geçerli bir ESXi host’un ayırdığı kaynak kapasitesi de dikkate alınır.

Geliştirilmiş DRS artık bir cluster’da ESXi host’lar arasındaki göreceli yükü düşünmek değil , ana odak iş yüklerinin mutluluğudur.

VM DRS Skor’un yanında DRS, kullanıcı arayüzünde Cluster DRS Skor’u sunar.

Cluster’daki tüm mutluluk VM skorlarının toplanması kullanılarak hesaplanır. DRS, cluster’da her sanal makinenin çalışma verimliliğini en üst düzeye çıkarırken, tüm sanal makinelere kaynak tahsisinde adaleti sağlar.

vSphere Cluster Summary genel bakış, bir DRS perspektifinden neler olduğu hakkında bilgiler sağlar. VM DRS Skoru hakkında daha fazla bilgiye ihtiyacınız olursa, yeni kullanıcı arayüzü size bu bilgileri sağlayacaktır.

Cluster summary DRS görünümünde ‘View all VMs’ seçeneğini tıkladığınızda, cluster’daki tüm sanal makinelere genel bir bakış ve kaynak hak talepleri ve yetkileri hakkında daha ayrıntılı bilgiler sunulur.

CPU Readiness sütununda yüksek CPU ready times (% RDY) veya çok miktarda swapped memory olarak görünen çok fazla CPU stress göreceğiniz durumlar olabilir. Bunlar, iş yüklerinin cluster compute kaynaklarını muhtemelen tükettiğine dair göstergelerdir.

VSphere 7’de cluster ” Summary” genel görünümüne tıkladığınızda, yeni DRS UI sağda gösterilir. bilgi almak için DRS görünümünü genişletilerek bakılır. Aşağıdaki linkte neye benzediğini anlamak için bu kullanıcı arayüzüne göz atabilirsiniz:

https://blogs.vmware.com/vsphere/files/2019/11/DRS-UI-walkthrough.gif

Modern iş yüklerini çalıştırmak için vSphere 7’deki yeni DRS mantığı önemli bir adımdır. DRS ile bağlanan veya Modern iş bir parçası olan ek yeni özellikler Assignable Hardware ve Scalable Shares‘tir.

Donanım hızlandırıcılarla yapılandırılmış bir VM ilk kez çalıştırıldığında, cluster da uygun bir host’a yerleştirilmesi gerekir. Assignable Hardware framework bunu yapmak için DRS ile bütünleşir. Yeni Dinamik DirectPath I/O veya NVIDIA vGPU profillerine sahip PCIe cihazları, bu ilk yerleşimin bir parçası olarak vSphere 7’de desteklenir. Aşağıdaki video , bunun nasıl çalıştığı hakkında daha fazla bilgi içeriyor :

https://www.youtube.com/watch?time_continue=176&v=AbOeM5Ojt2g&feature=emb_logo

DRS için önemli bir güncelleme Scalable Shares seçeneğidir. Scalable Shares’in etkinleştirilmesi Resource pool’ların dinamik ve göreli yetkilere sahip olmasını sağlar. Resource pool’lar kullandıysanız, daha yüksek paylaşım düzeyleriyle yapılandırılmış resource pool ‘ların iş yükleri için daha fazla kaynağı garanti etmeyeceği bir durum görmüşsünüzdür. Performansı sağlamak için vSphere Pod Service buna ihtiyaç duyduğundan, böyle bir iyileştirme Kubernetes’li vSphere için de önemlidir. Aşağıdaki videoda daha fazla ayrıntıyı bulacaksınız :

https://www.youtube.com/watch?v=jkp25I4R0R8&feature=emb_logo

vSphere 7’deki DRS geliştirmeleri hakkında daha fazla bilgi edinmek için aşağıdaki videoyu izleyebilirsiniz:

https://www.youtube.com/watch?time_continue=2&v=vnuUzW7Yffo&feature=emb_logo

Kaynak :

https://blogs.vmware.com/vsphere/2020/03/vsphere-7-improved-drs.html